YŚLI RÓŻAŃCOWE

„Różaniec, to wspaniały wieniec z Pozdrowienia Anielskiego uwity, Modlitwą Pańską przeplatany, z obowiązkiem rozmyślania złączony, najpiękniejszy sposób modlitwy... i do zdobycia żywota wiecznego szczególnie skuteczny” (Ojciec Święty Leon XIII).

Od początku lat pięćdziesiątych XX wieku, przez okres trzydziestu lat, podczas pierwszosobotnich piętnastominutowych rozmyślań różańcowych – Matka Boża, Królowa Różańca Świętego, dyktowała polskiej nauczycielce, Barbarze Kloss, rozmyślania różańcowe. Barbara słyszała wewnętrzny głos i zapisywała je według wewnętrznego dyktanda. Ale gdy poważne dolegliwości z powodu ciężkich chorób jakie musiała znosić a potem nawet paraliż ciała, uniemożliwiały jej to, zapiski prowadził Anatol Kaszczuk, znany dziś jako wielki Apostoł Różańca. Barbara nie mogła sama ich wymyślić, gdyż przechodziło to jej możliwości.

O jej stanach mistycznych nie wiedzieli nawet najbliżsi domownicy. Dopiero kilka lat przed śmiercią wyjawiła swój sekret księdzu biskupowi Zbigniewowi Kraszewskiemu, który od tego czasu odwiedzał ją co roku w Szymonowie, gdzie mieszkała w ostatnich latach swego życia. W sumie, Maryja podyktowała jej wiele myśli-rozważań na temat Różańca Świętego, które zostały udostępnione światu w dwóch częściach, w różnych okresach przez dwa wydawnictwa (więcej pod zakładką: RÓŻANIEC W OBJAWIENIACH MARYJNYCH – zakończenie). Jednak niektóre przekazy pochodzą także od Pana Jezusa, od Anioła albo od świętach. Wśród nich są również własne rozważania osoby, która spisywała „Myśli różańcowe”.

„Jezus chce, abym była więcej znana i miłowana” (z objawienia w Fatimie)

Wybór niektórych myśli z części I

„Jestem cała w Różańcu, tam Mnie szukajcie – tam Mnie znajdziecie” (Matka Boska do Barbary Kloss).

16) De Maria numquam satis (o Maryi nigdy dosyć). – Tak trzeba mówić w odniesieniu do Różańca, bo to jest właśnie to, co im więcej się poznaje – tym więcej się kocha i im więcej się kocha – tym więcej się poznaje. Moc jego jest ogromna, działanie różnorakie, zasięg nieskończony, ale nieznane jest w ogromnej większości nawet tym, co go kochają i odmawiają, jego główne i istotne znaczenie, którym jest obezwładnienie demonów. Przy czym trzeba wyjawić jeszcze tę tajemnicę, że wszystkich i we wszelkim ich działaniu. Stąd jest poszczególne i tak znane już powszechnie jego skuteczne działanie w uzdrawianiu z chorób, w pocieszaniu w smutkach, w pomocy w utrapieniach, w ratunku i obronie w niebezpieczeństwach, w poskramianiu złych, w nawracaniu grzesznych, w sprowadzaniu szczęśliwej śmierci, w uświęcaniu serc, w oczyszczaniu umysłów, słowem – w zbliżaniu do Boga samego poprzez wszelkie przeszkody, jakie stawiają ci wszyscy, którzy od pierwszego momentu buntu trwają w nim do teraz i aż na wieki w nim trwać będą, bo tak chcą. Dlatego Różańca nie wolno usuwać. Wielu ludzi myśli, że jest pożyteczny, przyjemny, skuteczny itd., a mają wierzyć, że jako dar Matki Bożej jest ponad wszystkie Jej nabożeństwa i mają wiedzieć, że jest niezastąpiony. O to trzeba się modlić, żeby ta prawda wnikała w życie.

24) Niech się nie trwoży serce wasze, ani się lęka. Wierzycie w Ojca i we Mnie wierzcie. Pokój jest darem nieba. Pan Jezus dał nam swoją Matkę, a Ona dała Różaniec, aby się okazało jawnie, że sam Pan Jezus jest wierny w swoich obietnicach: Pokój mój daję wam.

Z Różańca powstaje taka wieża obronna i taki mur ochronny, że bez względu na to, co was dosięgnąć może, trwajcie w pokoju i wznoście dookoła siebie fortecę niezdobytą ze świętych Różańców. I wierzę, że tak jest!

Wzywanie pomocy i obrony mocą danej tajemnicy różańcowej stanowi najbardziej realną, skuteczną opiekę i pomoc, a także wyzwala do działania świętych Aniołów, których opieki i pomocy tak bardzo już potrzebujecie wszyscy i jeszcze bardziej potrzebować jej będziecie w przyszłości. Gdyby to ludzie wiedzieli i gdyby temu uwierzyli, i gdyby to przyjęli – ileż Różańców nieustannie wznosiłoby się do Królowej Aniołów! Szatan bowiem robi i robić będzie coraz większe wysiłki, by nas tego spokoju pozbawić. Trwajcie w pokoju.

36) Jestem Królową. Królowa ma władzę. Ja ją mam od Ojca, Syna i Ducha. Mam ją dla ratowania dusz, dla pocieszenia, dla łagodzenia bólów i gojenia ran, dla udzielania rad i ostrzeżeń, dla wybawiania z bliskich już szponów szatana, dla dźwigania z upadków, dla karmienia głodnych, dla czuwania, pomagania i kochania, słowem dla tego – co czyni kochające serce matki. A na to, by tę władzę dostać, posiadać ją i nią władać – otrzymałam dar niepojęty, niewysłowiony, nieogarniony, przed którym całe niebo chyli się w pokorze i wielbi Imię Pańskie. To dar władzy nad Sercem Syna i nad całą Trójcą Przenajświętszą, która Mnie niczego nie odmówi, a o co proszę – wyproszę!

40) Jesteście wszyscy dręczeni z dopuszczenia Bożego. Bronią i mocą, ratunkiem, osłoną i nadzieją ma być zawsze i we wszystkim Niepokalane Serce Maryi, a kluczem do otwierania Go dla upustu łask jest Różaniec. I wtedy trzeba go odmawiać w wierze i nadziei, rozumem i wolą – wytrwale. Może nastąpić uderzenie w to, czego tak ludzie pragną – w pociechy i słodycze na modlitwie. Kto nie jest uzbrojony Różańcem, przepasany Różańcem, wsparty Różańcem, umocniony Różańcem i oczyszczony Różańcem – niech nie myśli, że może wystąpić do walki z szatanem. A kto jest – to od niego idzie taki blask, że godzi w złe duchy. Wiedzieć o tym wystarczy, by mieć zawsze i we wszystkim spokój. I wtedy stanie się: „Pokój Mój daję wam, pokój Mój zostawiam wam, nie jak świat daje Ja wam daję”. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka.

42) Różaniec jeszcze ciągle nie jest w naszym życiu tym, czym być ma, czym być powinien. Trzeba się modlić o dobre odmawianie Różańca, bo to jest łaska. Różaniec jest czymś tak ważnym – czego my nie wiemy – że gdyby ludzie choć w małej cząstce domyślali się tego, to by się modlili, żeby żyć po to, by mówić Różaniec. Gorąco o to byśmy się modlili!

Różaniec ma odrodzić świat. Różaniec ma połączyć otwartą ziemię z niebem i mieszkańców ziemi między sobą – jak wielkim ogniwem. Różaniec da największą nagrodę w niebie, a wielką pomoc i wdzięczność tym, którzy odmawiają go tu, na ziemi. Różaniec tam, gdzie jest odmawiany, przyciąga specjalną opiekę i szybką pomoc tych, co są w niebie.

Trzeba pamiętać, że chwile na ziemi są drogie i żeby nie dać ich do worka złodziejowi. I trzeba być czujnym w modlitwie – wtedy łatwo będzie rozróżniać. I trzeba chcieć rozróżniać w każdej chwili; że to będzie łatwo, bo to jest łaska, a tamto jest pokusa; że to jest od Boga – a tamto od szatana. Wszystko to bowiem jest walką, a Różaniec zapewni zwycięstwo. Gdyby ludzie odmawiali Różaniec jak trzeba, nie popełnialiby tylu błędów. A wszelkie zło: to jest błąd wypływający z oszustwa.

48) Jestem Najświętszą Panną Różańcową: Przyszłam upomnieć ludzkość, aby zmieniła życie i nie zasmucała Boga ciężkimi grzechami. Niech ludzie odmawiają Różaniec i pokutują za grzechy. Są to wszystko słowa Matki Bożej z Fatimy. Najświętsza Panna Różańcowa chce, aby ludzie odmawiali Różaniec. Ma Ona prawo do ich wszystkich Różańców i ma prawo robić z nimi, co zechce.

A więc Zwiastowanie – to jest gotowość na każdą drogę, którą Bóg chce nas poprowadzić. Nawiedzenie – wszystkie prace domowe są uświęcone przez spełnianie ich przez Matkę Najświętszą, tak u siebie, jak u krewnych. Boże Narodzenie – to jest obcowanie w samotności z Jezusem. Ofiarowanie – to jest jakby drugi etap pierwszej tajemnicy. Odnalezienie – to jest życie świętej Rodziny.

I teraz trzeba sobie zdać sprawę z tego, że w życiu mamy obecnie zaprzeczenie wszystkich tych tajemnic. Świat z całą świadomością przeciw tym tajemnicom walczy, odrywa od nich ludzi – udało mu się ich oderwać w ogromnej mierze. Bowiem pierwsza tajemnica jest zwalczana przez własne „ja”, własne plany: co to ja mogę zdziałać dla świata po swojemu. Druga tajemnica też przez wielkie rozrośnięcie się tego „ja” tak, że nie widzę innych, nie obchodzą mnie. Trzecia tajemnica jest zwalczana przez to, że moje wielkie, ważne „ja” musi się uzewnętrznić w obcowaniu ze światem. Zaś czwarta tajemnica, że moje „ja” jest tak wielkie, że nie chce nawet najmniejszej rzeczy oddać w ofierze, tylko zagarnia wszystko dla siebie. A Odnalezienie i wzór życia św. Rodziny jest zwalczane przez to, że to ważne „ja” ani nie szuka Boga – bo wszędzie we wszystkim szuka tylko siebie – ani nie znosi żadnych pęt, nawet życia rodzinnego...

Przeciw tym wszystkim pokusom można znaleźć moc i zwycięstwo w Różańcu.

W Bolesnej części jest zwalczanie tego, czym świat nas ciągnie i gubi. A więc: zmysłowości, prawa użycia i nadużycia. Z postawy świata wypływa wstręt do pokuty i lęk przed cierpieniem. Trzeba więc ludzi uświadomić, do czego świat doprowadził przez brak Różańca.

Różaniec ma od dziecka w nas wnikać, niewidzialnie działać, ściągając łaski. Nie wystarczy Różaniec odmawiać, trzeba według Różańca wychowywać – tworzyć zupełnie nowy ideał. Różaniec bowiem wychowuje, kształtuje zupełnie inne ideały.

Oto widzimy, do czego świat doszedł przez zaniedbanie Różańca, przez pogardę dla Różańca, przez zastępowanie go namiastkami. Nigdy nie byłoby tego, gdyby Różaniec był odmawiany tak, jak tego żądała Matka Najświętsza i jak nakazywali, nawoływali i ostrzegali Papieże.

49) Różaniec – to skarb nieba i ziemi.

Różaniec zawiera w sobie wszystko, co trzeba; gdy Matka Najświętsza wzywa do pokuty – to daje Różaniec. I nie żadną inną modlitwą tylko różańcową każe Matka Najświętsza się modlić.

Różaniec – to jest wyraźna, bez żadnej wątpliwości wola Matki Najświętszej, Jej prośba, Jej polecenie, Jej nakaz pod groźbą.

Różaniec uczy żyć, jak trzeba.

Różaniec daje siły i łaski, by żyć jak trzeba.

Różaniec czyni krzywe ścieżki prostymi.

Różaniec zapewnia śmierć taką, jaka jest przejściem do nieba...

Różaniec – to jest niekończąca się nauka o doskonałościach Trójcy Przenajświętszej i Jej działaniu. Tak jak nie powinno się iść do pracy bez posiłku – jego brak ujawniłby się słabością fizyczną – tak nie można bez zmówienia Różańca myśleć o jakimkolwiek działaniu z powodzeniem. Różańcem nawiązuje się łączność z Trójcą Przenajświętszą...

Różaniec jest probierzem pokory. On się pysznym sprzeciwia, a pyszni sprzeciwiają się jemu.

Różaniec jest miarą prostoty. Prości go kochają, pojmują i odmawiają. Skrzywione dusze wyprostowują się, jeśli go na wiarę przyjmują i odmawiają czy to z nakazu, czy z posłuszeństwa.

Różaniec jest miarą, probierzem ortodoksji. Każda herezja od samego początku od niego odskoczy.

Różaniec wyrabia wewnętrzne zdyscyplinowanie, rozwija, kształci i umacnia charakter.

Różaniec jest węzłem miłości wszystkich chrześcijan na świecie i znakiem, po którym się rozpoznają prawdziwe dzieci Boga i Maryi od krańca do krańca ziemi...

Różaniec jest tym długotrwałym, cierpliwym i wytrwałym pukaniem, które ma zapewnione otwarcie.

51) Trzeba Różaniec odmawiać. Różaniec przy sobie mieć i czcić i Różańcem żyć tak, żeby to ludzie widzieli. Bo są tacy, co nawet noszenia samych paciorków wobec świata się wstydzą.

55) By Mnie kochać – trzeba Mnie znać. By Mnie znać – trzeba odmawiać Różaniec. By Mi się podobać – trzeba w Różańcu Tajemnice ze Mną przeżywać. By mieć do tego łaski – trzeba odmawiać Różaniec. Zamyka się koło i wtedy wszystkie Moje obietnice dla odmawiających Różaniec spełniają się.

59) Trzeba Różaniec kochać, aby nim żyć, bo z wszystkich Moich obietnic wypływa jedna: że żyjąc Różańcem – dobrze się życie przeżyje; a dobrze żyjąc z Różańcem – będzie się zbawionym.

61) Odmówienie Różańca przed Panem Jezusem w kościele ma bardzo wielką moc. Różaniec przed Najświętszym Sakramentem ma niepojętą moc ubłagania.

74) Matka Boża jest naprawdę wdzięczna za Komunię Świętą wynagradzającą (w pierwsze soboty miesiąca), ale pragnie Ona mieć także, jak Pan Jezus, Swoje Betanie, te zaś mają być w poszczególnych domach, rodzinach, parafiach. Trzeba ludzi zachęcać do tego, by się stali taką malutką wysepką, na którą z upodobaniem będą patrzyły oczy Matki i Syna. Jeśli wśród całej wsi pijackiej będzie chociaż jedna rodzina przykładnych dzieci Bożych, to już będzie tak, jak było z tymi dziesięcioma wytargowanymi z Sodomy i Gomory. Niech sobie taka rodzina powie: chcemy być taką Betanią. A jeśli się nie da w całej rodzinie – to choć w kilka osób – choć jedna niech skupia jak soczewka promienie spojrzeń miłosnych Matki i Syna.

76) Celem człowieka na ziemi jest oddawanie chwały Bogu przez pełnienie woli Bożej – a jego celem ostatecznym jest niebo. To jest powrót do Ojca – powiedział Pan Jezus przy Wniebowstąpieniu. A w domu Ojca jest mieszkań wiele. Wszystko to zaś jest przeniknięte i ogarnięte miłością.

Matka Najświętsza, która tym wszystkim kieruje, daje nam nie co innego – tylko właśnie Różaniec, a czart, świat i ciało go zwalczają. Różaniec daje zwycięstwo nad czartem, światem i ciałem.

77) Dopóki się poprzez Różaniec nie usunie z dusz skutków herezji, dopóty nie może dojść do scementowania ludzkości w jedno. Ten czas, kiedy będzie jedna owczarnia i jeden pasterz, nastąpi wtedy, gdy więzy różańcowe wszystkich zjednoczą. Tylko bowiem w Różańcu jest całość naszej wiary dla każdego dostępna. Niech ludzie przyjmą Różaniec. A cały skład prawd Bożych w Różańcu zawartych, zrozumienie ich, przyjęcie do serca i woli – to już zostawmy działaniu łaski Bożej w Różańcu zawartej.

85) Każdy akt ufności raduje Moje Serce.

Każdy akt wdzięczności pociesza Moje Serce.

Każdą ofiarę przyjmuje Moje Serce.

Każde przyjęte i oddane Mi cierpienie zbieram: modlitwę, pracę, umartwienie.

Każde wasze wejście na tę drogę jest Moim zwycięstwem.

A w tym wszystkim ma być miłość...

88) Jestem Królową – Królową nieba, Królową wszechświata, Królową Polski. Polska ma zaludnić niebo. Mam mieć wiernych na ziemi i poddanych w niebie. Uznać królowanie, to uznać obowiązki: zależność ma być stała, daniny zaś wiernie w czasie i stale dawane. A wasze modlitwy jakie są? Ofiary, obietnice, czyny?...

Ma być dbałość o honor, o dobro i wielką sławę Królowej. W Jej sprawach należy działać zgodnie z Jej wolą. Pragnąć być Jej chwałą, przynosić Jej zaszczyt, rozszerzać Jej państwo i zdobycze, cieszyć się Nią, ufać Jej, oddać się Jej, walczyć razem z Nią i dla Niej, słuchać Jej, dziękować Jej, prosić Ją, a nade wszystko miłować i wielbić Ją miłością Najświętszego Serca Jej Syna i przeczystego Serca Jej Oblubieńca. Pragnę ujrzeć Ją, spełnić Jej wolę, być czujnym na Jej skinienie, rozszerzać granice Jej władania duszami, być gotowym oddać dla Niej życie i być szczęśliwym z tego poddaństwa tu i na wieki – Amen.

98) Różaniec jest probierzem świętości. Gdy ktoś domawia Różaniec, a nie jest święty, to nie jest wina Różańca, ale jego odmawiania. Królowa Różańca jak coś obiecuje, to dotrzymuje. Święty Różaniec daje święty sąd, moc, wytrwanie tym, którzy miłują Przyjście Pańskie.

Różaniec ma przygotować Przyjście Pańskie, a tych, co go odmawiają, przemienić w miłujących Przyjście Pańskie. Różaniec daje pragnienie świętości, której wyrazem jest tęsknota do Królestwa Bożego tu, na ziemi, do królowania Jezusa i Maryi, i tęsknota do Królestwa Bożego w niebie, żeby tam już być. Drogą zaś do tego jest prawdziwy osąd wszystkich spraw tu, na ziemi. Różaniec daje taki osąd. Na jego podstawie odrzuca się, co szatańskie, wznosi ponad ziemskie i obcowanie nasze naprawdę dosięga niebios.

110) Różaniec jest pracą w pokonywaniu przeszkód niewidzialnych, usiłujących nie dopuścić do wypowiedzeniu słów, w których wszystko się mieści. To jest praca myśli, serca, woli, bo inaczej zło opanowywałoby coraz więcej te właśnie władze. Zaś w tej miarowości słów, w tym stałym, dzień w dzień, przy każdym Różańcu powtarzanym porządku tajemnic, w samym przyjęciu tego porządku, już jest zasługa.

Noszenie widzialne Różańca przy sobie jest tej pracy i powściągliwości widzialnym znakiem.

Postawienie Różańca na właściwym i należytym mu miejscu pozwoli zrozumieć, że głównym nieszczęściem jest brak Różańca. Że przyczyną wszelkiego zła w wychowaniu i niemocy wychowawców jest brak pracy nad Różańcem.

111) W sercu człowieka mieszka Bóg ukrywający tam Swój Majestat – niewidzialny, odczuwalny. To jest prawda. Więc mamy wzbudzać, zasilać uczucia skierowane do Boga. Mamy je powtarzać, aż staną się nawykiem, mamy je oczyszczać, pogłębiać, uszlachetniać. A nade wszystko kierować je stale ku Panu Bogu i ku Jego sprawom. Takie są Serca Jezusa i Maryi, całe miłujące, pragnące chwały Bożej i zbawienia dusz jako woli Bożej.

Wierzcie w Różaniec, dawajcie Różaniec, objaśniajcie Różaniec, głoście i rozszerzajcie wiadomości, które macie ode Mnie o Różańcu, kochajcie Różaniec, żyjcie Nim, przede wszystkim odmawiajcie go w pokorze, z wiarą mocną, z ufnością bezgraniczną, z miłością czystą, gorejącą, z wytrwałością, która niebo zdobywa”.

„Ratujcie się, bo niebezpieczeństwo straszne, coraz większe wam zagraża”.

Wybór niektórych myśli z części II

„Dziś uchylimy mały rąbek tajemnicy, czym jest Różaniec dla dusz czyśćcowych. O, jak one go pragną! Jak one wyczekują na wasze Różańce, jak o nie proszą, jak się radują, jak dziękują i – jak umieją być wdzięczne”.

„A tak to wyraźnie i jasno i tak po wielokroć ujęte: głodnego nakarmić, pragnącego napoić, nagiego przyodziać, podróżnych w dom przyjąć, więźniów nawiedzać, chorych odwiedzać, umarłych grzebać. Grzeszących upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwe znosić, urazy chętnie darować i modlić się za żywych i umarłych. Ta sposobność czeka was we dnie i w nocy, bezustannie”.

„Poznać i rozumieć nie jesteście w stanie, ale przez wiarę macie pojąć, czym jest Różaniec dla was żyjących, dla zmarłych i dla świętych: to ratunek, pociecha i ulga, wielbienie, radość i wesele, co łączy Kościół wojujący, cierpiący i tryumfujący”.

„Nie zaniedbujcie Różańca ! Rozszerzajcie Różaniec !

Udoskonalajcie wasze Różańce !

Kochajcie Różaniec ! Ufajcie Różańcowi !”

"Jestem Najświętszą Panną Różańcową". Matka Boża tak o sobie powiedziała – że jest Zwycięska – a była jako Karmelitanka (w habicie). To ma wymowę, że Różaniec i przywilej szkaplerza karmelitańskiego zapewnia nam zwycięstwo w życiu i przy śmierci. Matka Najświętsza powiedziała: "Przyszłam upomnieć ludzi. Ludzie muszą zmienić swoje życie, prosić o przebaczenie grzechów i nie obrażać już więcej Pana, ponieważ jest On już za bardzo obrażany".

„Mój Różaniec, to skarb i dar – to wiecie. Ma być tak szanowany, kochany, ceniony, jak na to zasługuje. Odwagi i męstwa wam trzeba do zwalczania pokus przeciw niemu. Jeżeli byście się zdecydowali na jego odmawianie, to już odmawiajcie go dobrze, jak najlepiej. Tyle pokus przeciw niemu: brak czasu, roztargnienie, nuda i zniechęcenie, brak ufności i wiary w jego skutek, krytyka, opieszałość w medytacji, lenistwo w odmawianiu, wzgląd światowy, lęk przed wyśmianiem, czy prześladowaniem. Z tymi pokusami występują szatani do walki, jak to oni: stopniowo, chytrze, podstępnie, pojedynczo, ostrożnie lub gromadnie i natarczywie, wytrwale. Wiecie, że oni, rozpoczynając atak, chcą zwalczyć wasz Różaniec i was w odmawianiu Różańca”.

„Jak się ma zachowywać ? Poznać pokusę w zarodku i wzgardzić nią – to pierwsze. Zaufać łasce Mego Syna i Mojej pomocy – trwać i wytrwać w odmawianiu Różańca, wzmagając wierność, ufność, miłość i cierpliwość”.

„1. Różaniec jest łaską, nieprzyjęcie go – winą.

2. Przypomnienie Matki Bożej w objawieniach o Różańcu jest pomnażaniem tych łask; obojętność i zaniedbanie – pomnożeniem winy i odpowiedzialności.

3. Tłumaczenie się brakiem czasu – to oszukiwanie sumienia.

4. Wierność w odmawianiu Różańca – to postęp w umiejętnościach i niebo życia wewnętrznego.

5. Życie jego tajemnicami – to szczebel po szczeblu wchodzenie do nieba.

6. Upowszechnianie go – to praca w winnicy Pańskiej z zapewnioną nagrodą.

7. Przyznawanie się do niego wszędzie, także wśród wrogów – to bojowa odwaga Rycerza Maryi.

8. Ufność w nim położona – to przyjmowanie darów i owoców Ducha Świętego.

9. Nauczanie Różańca – to gromadzenie sobie skarbów na wieczność.

10. Miłowanie Różańca – to osiągnięcie celu w życiu ziemskim przez zapewnienie sobie nieba”.

„Różaniec uczy pokory i dziecięctwa. To w odmawianiu Różańca jest ochotne posłuszeństwo Matce i jest serdeczna miłość Matki, jest ufność do Matki. Kto przyjmuje Różaniec święty, kocha Go i odmawia – ten przez Różaniec staje się maluczkim i Bóg, wierny w swych obietnicach, odsłania mu te rzeczy, które są zakryte przed mądrymi i przewidującymi tego świata”.

„Na to, co teraz będzie, przygotujcie się Różańcami. W nich znajdziecie wszystko. Różaniec obejmuje czas przyjścia Boga z nieba na ziemię, czas łask, czas zbawienia, odkupienia przez mękę i czas tryumfu. A jednak w tym samym czasie była godzina i moc ciemności... O tym macie pamiętać... Narodziny Dzieciątka i Herod; szczęście z brania nauki, z uzdrowienia dusz i ciał, ale i nienawiść faryzejska w ówczesnym świecie i garstka prostaczków przyjmujących Prawdę – to ziarnko gorczyczne Kościoła”.

„Wasz czas – porównajcie – ma też prawdę z nieba wam dawaną, ma Boga – Hostię wśród was, ma zło prześladowców, zdradę i chaos świata pchanego złą mocą do zguby, który jest drugim wrogiem zbawienia”.

„Wiecie – "nie prowadzimy walki z ciałem i krwią, ale przeciwko książętom i władcom, przeciwko rządcom świata tych ciemności, przeciwko duchowemu złu. A przeto weźcie pełną zbroję Bożą, abyście się mogli sprzeciwiać w dzień złu i we wszystkim stać się doskonali."

„Świat się zaopatruje w broń niszczącą, a to zawsze jest zarzewiem wojny”.

„Broń duchową trzeba tworzyć, magazynować i działać nią. Musi być użyta różnorodność gatunków broni, bo istnieje różnorodność wrogów. Różnorodność broni – to różnorodność nabożeństw. Różaniec święty – to podstawa i trzon. Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, do Ducha Świętego, do Ran Chrystusowych, do Krwi Przenajdroższej, do Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi Panny, do Najświętszego Oblicza, do Łez Matki Bożej, do Opatrzności Bożej, do św. Michała, do Aniołów Stróżów, do Świętych Patronów, do dusz w czyśćcu, Droga Krzyżowa, Litanie i psalmy mają być zasilane wynagradzaniem, potem jałmużną, pokutą”.

„Nasze umiłowane dzieci, jakżeż wiele troski i bólu sprawiają przez wybór zła, przez upór w złem, przez trwanie w złem, i rozszerzanie się zła, przez zamknięcie oczu na straszne skutki zła i głuchotę na wołania, ostrzeżenia Nasze. Jakże mała jest garstka posłusznych, dobrych dzieci, co są pociechą i radością Naszych Serc !”

„Zrozumcie: zwłoka w karaniu jest Miłosierdziem Ojca Przedwiecznego, bo jeszcze się w tym czasie zmieszczą wasze Różańce wynagradzające i błagalne, o które błagam”.

„Ale i zesłanie kary przez Ojca Przedwiecznego to wielkie Jego Miłosierdzie, które położy kres złu i sprawi, że jeszcze się nawrócą ci, co bez przerażenia i poznania grozy Wszechmocy Bożej nigdy by się nie nawrócili”.

„Niech was to trzyma w wielkiej pokorze, ufności, miłości, gorliwości chwalenia i zadośćuczynienia, co się mieści w Moim wołaniu, czekaniu i prośbach, o więcej Różańców, o coraz lepsze Różańce, o ustawiczne Różańce. Obym nie czekała daremnie”.

„Nie wchodźcie na inne drogi, bo zbłądzicie na manowce. Nie szukajcie innej prawdy, bo znajdziecie tylko fałsz. Nie zapuszczajcie zbyt głęboko korzeni w ziemię, bo ona wam soków żywotnych nie da i życie wasze uschnie. A błądzenie, omamienie i zatonięcie w doczesności – to śmierć na wieki. Przed tym grozę budzącym nieszczęściem broni was Mój Różaniec”.

„SŁUCHAJCIE MNIE ! Ratujcie się, bo niebezpieczeństwo straszne, coraz większe wam zagraża”.

„Niech wasze Różańce będą coraz bardziej pokorne, pełne mocy, wiary, pełne miłości, a będę mogła was uratować i uświęcić właśnie przez Różaniec”.

„Wiara bez uczynków jest martwa. Kto wierzy, a tego nie wykonuje, nie domawia Różańca, jest w niebezpieczeństwie. Ale i ten, co go odmawia, a nie wierzy mocno, jest również w wielkim niebezpieczeństwie. Trzeba kontrolować swoje Różańce i stosunek swój do nich, bo w tym się mieści stosunek do Maryi, Królowej Różańca, i przez Maryję do Pana Jezusa, do całej Trójcy Przenajświętszej, do samego sedna naszej wiary. To trzeba wiedzieć, o tym pamiętać, a wtedy się zrozumie, czemu Matka najświętsza dała nam Różaniec. Czemu w objawieniach ukazuje się z Różańcem. Czemu o Różańce prosi, nakazuje, i czemu, gdy ich nie dostaje, aż płacze. Otarcie łez jest w naszej mocy”.

„Ostrzeżenie i nakaz czuwania macie od Mego Syna. Idzie o pamięć na każdą chwilę i na każdą okoliczność. Rozeznanie zbliżających się ataków, niezliczonych podstępów wypraszam wam u Boga – Ducha Świętego. Nie zagłuszajcie głosu waszego Anioła, który każdego z was wspiera, nim kieruje. Na to trzeba większego skupienia, opanowania języka i pamięci o obecności Bożej. Każdy krok, każde działanie, każde nawet uczucie, czy myśl trzeba kontrolować, bo może być terenem wślizgnięcia się szatana. On teraz ma większą moc, większą nienawiść i większą bezczelność w ujawnianiu się, bo wie, że czas jego się kończy. Wszystko z dopustu Bożego”.

„Jest nakaz: "Sprzeciwiajcie się diabłu, a uciecze od was". Sprzeciwiajcie się, ale jak ? Jestem Pogromczynią szatanów we wszystkich walkach i dałam wam Różaniec”.

„Mój Oblubieniec jest postrachem duchów ciemności. A działanie Aniołów to walka o wasze dusze. Szatan się lęka duszy zjednoczonej z Bogiem i jest wobec niej bezsilny. Więc w strategii walki to jest pierwszy cel. Macie Krew Najdroższą, Święte Rany, Eucharystię, Dziecięctwo, wszystkie zasługi, macie łzy, boleść, Oba Nasze Serca, bo wszystko Moje twoje jest”.

„W obozie obronnym wróg nie może mieć nic swojego – to równałoby się klęsce, więc strzeżcie się pychy i brońcie, by nawet cień jej nie padł. Tą obroną – pokora. Wtedy będzie spokój”.

„Poszczególne upadki, klęski nie wyrokują o przegranej. Będą służyły ku dobremu, jeśli upokorzycie się i zaufacie. Potrzebne jest jedno Zdrowaś Maryjo, ucieczka pod Mój płaszcz, wejrzenie na Ukrzyżowanego Syna, myśl o Miłosierdziu i Opatrzności Boga Ojca”.

„Jak działać? – Anioł wam powie. Dobrze odmawianymi i dobrze przeżywanymi Różańcami zgromadźcie łaski do ostatecznego zwycięstwa”.

„Wielka sprawa się toczy przed sądem Bożym. Święty Michał trzyma ciągle wagę, która balansuje i daleko jej jeszcze do równowagi sprawiedliwości i gniewu Bożego. A jednego i drugiego należy się strzec, a unikając obu – dostać się w dziedzinę, w której panuje Miłosierdzie”.

„To do was należy i trzeba szukać ratunku, który daje Królowa Wszechświata. A wam ciągle brak zrozumienia tej potrzeby. Zachęty wam nie brakuje, ale brak ufności, bo mała wiara”.

„Ziemio obudź się !”

„Świat nigdy nie był tak zbrukany grzechami, jak teraz. Toteż nigdy na ludzkość nie spadł taki rodzaj kary, jak teraz spadnie. Ale będą chronione oazy, a w nich początek odrodzenia. Mówicie, że czas posuwa się szybko, ale wypadki jeszcze szybciej”.

„Bardzo mała garstka ludzi jest przygotowana, żeby powiedzieć: "oto jestem". Jeżeli księża nie chcą budować na nowoczesnych orędziach, ogłaszać ich i na nich się opierać, to mogą głosić bardzo starą naukę: żeby być gotowym na śmierć. Można po to sięgnąć, co jest sednem sprawy. Niejednym wystarczy wziąć statystyki do ręki i zastanowić się nad śmiertelnością, i przyłożyć do tego cztery prawdy: śmierć, sąd, niebo albo piekło. Ale nawet i to zaniedbują. Niechby śmiało obiecali tym, co pod ich przymusem wezmą ziarnka Różańca do ręki – niechby śmiało obiecali im, że będą się działy cuda. Jest prawda w słowach pieśni: a nasze serca zimne jak lód”.

Więcej na stronie: http://michaeljournal.org/juvdm/enseignements/revelations-rosaire/page-01-pl.html która posłużyła jako źródło do pozyskania przedstawionych powyżej wyborów myśli różańcowych.

„Wszystko jest w Myślach Różańcowych” i w objawieniach, które do was dochodzą. Tych drogowskazów trzymajcie się i według nich postępujcie” (MB do Barbary Kloss).